ALLAN THE MAN

 

Sumakabilang-buhay na ang aming aso kanina. :( Pangatlong aso namin siya. At siya lang ang aso naming madaming pangalan, My pamangkins called her "Aira" while My mother and my brother used to call her "Mata", because of his big eyes. Ako ang tawag ko sa kanya "Pitgirl" -derived from his breed na "Pitbull" at dahil babae siya kaya naging "Pitgirl". 

Hindi namin ini-expect na mamatay siya agad agad. Kasi medyo malakas pa siya though may sakit nga siya. 

Ang nakakaiyak pa. Hinintay niya lang si Mama na dumating galing sa mall bago siya namatay. :(( Si Mama kasi ang super-close kay "Pitgirl/Mata/Aira".

Sabi ni Papa when he heard about the death of Pitgirl, "Ganyan talaga". My father is planning na i-punta na si Pitgirl sa veterinarian on Monday kapag hanggang ngayong araw hindi pa rin siya gumaling. Pero an unexpected happened.

Anyways, Thank you kay Pitgirl for almost a year na inilagi niya with my family. Sabi nga "Lahat ng bagay sa mundo ay may hangganan"

This video simply puts a big smile on my face. Seeing my fellow countrymen so happy and  appreciative for what they've received..kahit na sabihing 'maliit na bagay' (well, except for lechon) lang naman ang natanggap nila. But still, masayang-masaya pa rin sila. This video truly shows that Filipinos are one of the happiest people in the universe.

Spread Happiness! ;)

Hindi masyadong naging maganda ang mga kaganapan sa aking buhay after kong mag-blog about Good Vibes.

Last Sunday ang pinaka-climax ng Bad Vibes. Nasaktan ako ng isang taong i used to call a friend, nang patalikod akong siraan sa ibang tao. Magsabe ng mga hinanakit niya sa akin sa ibang tao. Nung nalaman ko yun, Grabe... Parang nasaksak ako ng isang-daang beses or more than that. I never expect na isang kaibigan pa ang sisira sa akin. I think magiging mas magaan siguro para sa akin na yung hindi ko kaibigan ang sumira o manira sa akin ng patalikod...pero hindi e, kaibigan ko pa... P*cha talaga!

Kung feeling mo na-offend kita sa mga salita ko. Then, ano ba naman yung sabihin mo sa akin? At in the first place, may magagawa ba ang ibang tao kung feeling mo nga na-ooffend kita? Sus. Hindi na tayo mga Grade Schoolers para umasta ng mga ganyang bagay. If you have a problem with me, then say it to my face!! 

Kahapon ko pa dinadamdam ang mga nangyare. Sobrang bigat ng pakiramdam ko. Pero I feel better now...I should say.

Masaya. yan ang aking naramdaman sa buong araw. Sino ba naman ang hindi sasaya makita ang kanyang hinahangaan sa pagpasok pa lang sa eskwelahan. 

Pumasok ako ng medyo maaga ngayong araw, the usual thing na ginagawa ko every friday. As I enter the school campus... nakita ko yung mga friends ko sa admission office. nag-wave sila with a smile. Kaya wave rin ako with a smile rin. Syempre, baka magtampo ang mga fans. LOLJoke! :D

Naglakad ako papunta sa main door ng school. Syempre, may guard na naman. Akala ko ipapa-open niya yung bag ko at tutusukin niya pero hindi niya ginawa kaya medyo natuwa ulet ako. 

Pagpasok ko. Ayun naramdaman ko na ang malamig na temperatura. Ibig sabihin nasa loob na talaga ako ng school. Then, akyat ako sa third floor...turn left...lumapit ako sa pinto ng room... Suddenly, WOW! nakita ko siya. Hawak-hawak ko yung door knob. Tapos nagdadalawang-isip pa kong pumasok kasi nahihiya ako. wahaha!! Hindi sana ko papasok pero parang may bumulong sa 'kin " Hey! baka may klase ka sa room na yan in a few minutes". Walang ano-ano ay binuksan ko ng maigi yung pintuan at pumasok ako. Syempre habang papasok ay smile ako (baka may paparazzi sa tabi-tabi kaya dapat palaging naka-smile). Then, naupo ako sa isang tabi at nanahimik. Tapos sabi ko sa sarili ko. "Grabe Bro, Sana araw-araw palaging  ganito...Good Vibes lang".

What Happened Last Valentine's Day? Ayun nakipag-date ako sa crush ko sa school. No choice ata siya. Wala na atang ibang nagyaya sa kanya. haha! First thing we did ay nagpunta kami sa MOA.  Tamang HHWW lang kami sa seaside and we pretend na walang nakakakita sa amin. ;) Dahil napapagod at nagugutom rin kami, kumain kami sa isang resto. Syempre, on the way papuntang resto, tamang HHWW parin. :) Pagkatapos kumain, nanood ng sine then punta ulet kami sa seaside para naman sa sunset. Tulad ng napakaraming tao sa seaside ay magka-akbay kami habang pinagmamasdan ang paglubog ng araw.

Romantic noh? Pero lahat ng mga yan ay produkto lamang ng aking imahinasyon. hehe. Because... wala naman talaga akong ginawa espesyal nung Heart's Day. Parang isang ordinaryong araw lang ang lumipas at nagdaan...pagkatapos ng klase, uwi agad. Tapos kaen, nuod ng TV, tulog, gising, online, nuod ng TV, kaen, nuod ng TV tapos tulog ulet.

May mga nagyaya naman sa akin..group date daw sabi ng mga classmates ko. Yung isa Nuod daw ng sine. Yung isa Star City daw. Pero wala akong type samahan kaya pinili ko na lamang mag-isa. ;(

PERO KERI LANG!! :))

"If you were to choose one of the following two persons to be your lifetime partner, who would you pick: A person who is rich but ugly, or a person who is good-looking but poor?" Ayan ang tanong sa kakalipas na SWS (Social Weather Station) Survey. At in all fairness sa SWS. Ngayon lang ako natuwa sa mga ginawang survey nila. Haha!

Sobrang kinatuwa ko ang tiwalang binigay ULIT sa akin ng School at Professor ko. Grabee! I can't explain yung nararamdaman ko ng sabihan ako ng Professor ko na isasabak nila ulit ako sa isang matinding labanan.  Kahit na napahiya at natalo ako, the last time na lumaban ako.

Nang sabihan ako kanina ng professor ko about nga sa sasalihan ko. Sabi ko "Ma'am, yoko na. Natalo nga ako the last time e,". She replied.  "Ok lang yan. Ite-train kita...kahit maka-place lang...kahit 'wag na champion". Nung narinig ko yun. Grabe, parang gusto kong umiyak. I don't know why. Pero siguro dahil the last time ngang lumaban ako talagang nagkalat lang ako. At talagang na-ilagay sa kahihiyan ang school ko.

Tomorrow ang brainstorming at pagbuo ng concept namin ng partner ko. Sana may mabuong magandang resulta tomorrow. Ihihiling ko yan mamaya sa 11:11. :)

Anyways, sa March pa ang laban. And every Tuesday and Thursday ang Training.